Zamek Tarnowice Stare

Zamek w Starych Tarnowicach, dzielnicy Tarnowskich Gór, wzniesiono w połowie XVI wieku. Pomysłodawcą budowy rezydencji, rozpoczętej w 1520 roku, był Piotr Wrochem, należący do zamożnego rodu wywodzącego się z terenów księstwa bytomskiego.

Prace budowlane zakończono w 1570 roku. Renesansowy zamek stał się dumą tej części regionu i do dziś jest uznawany za jeden z najcenniejszych zabytków na Śląsku. Na przestrzeni dziejów rezydencja kilkakrotnie zmieniała swoich właścicieli, w związku z czym co pewien czas była poddawana również różnego rodzaju modernizacjom.

Inicjatorami najistotniejszych zmian, do jakich doszło w architekturze obiektu, byli członkowie hrabiowskiego rodu Henckel von Donnersmarck. Za ich panowania w granicach kompleksu wzniesiono między innymi spichlerz dworski oraz oborę i stodołę.

Po drugiej wojnie światowej zamek stał się bazą administracyjną, produkcyjną oraz mieszkalną Państwowego Gospodarstwa Rolnego. W kolejnych latach rezydencja regularnie zmieniała swe przeznaczenie, jednak stopniowo popadała w ruinę.

W 2000 roku zamek trafił w ręce prywatnych inwestorów, którzy podjęli się całkowitej renowacji i rewitalizacji obiektu, obejmującej także zagospodarowanie terenu. Dzięki ich działaniom niszczejąca rezydencja odzyskała swą utraconą świetność i blask.

Obecnie w zamku w Starych Tarnowicach funkcjonuje Centrum Sztuki i Rzemiosła Dawnego. W skład kompleksu, poza zabytkową rezydencją, wchodzą też Hotel na Podzamczu, Gospoda u Wrochema oraz ośrodek dydaktyczno-szkoleniowy.