Pałac Łochów

Pałac w Łochowie, mieście leżącym około 70 kilometrów od centrum Warszawy, wzniesiono w pierwszej połowie XIX wieku. Pierwotnie parterowy budynek z kolumnowym portykiem, ukończony w 1830 roku, powstał na zamówienie hrabiego Józefa Włodzimierza Hornowskiego, ówczesnego właściciela dóbr łochowskich.

Na przestrzeni dziejów rezydencja należała do przedstawicieli kilku znamienitych polskich rodów arystokratycznych. Po rodzinie Hornowskich byli to: Downarowiczowie, Zamoyscy i Kurnatowscy. W drugiej połowie XIX wieku, gdy pałac Łochów należał do Downarowiczów, dobudowano dwa piętrowe ryzality i frontowy portyk z żeliwnymi kolumnami. Prace wykonywano według projektu i pod nadzorem czołowego architekta epoki Bolesława Podczaszyńskiego.

W 1882 roku dwór został kupiony przez Zdzisława Zamoyskiego, a następnie, w 1913 roku, jako posag jego córki, przeszedł w posiadanie hrabiego Eryka Kurnatowskiego. Za jego czasów przy rezydencji powstała stadnina, zaliczana do grona najlepszych stajni koni wyścigowych II Rzeczypospolitej.

Po 1945 roku majątek w Łochowie został przejęty przez państwo. Część pomieszczeń pałacowych przeznaczono na mieszkania komunalne, w których wkrótce zamieszkali robotnicy rolni, zaś w pozostałych urządzono świetlicę i pocztę. Dawna posiadłość zaczęła stopniowo niszczeć, aż w końcu w ostatniej dekadzie ubiegłego stulecia wystawiono ją na sprzedaż.

Zdewastowaną, ale pięknie usytuowaną w sercu Nadbużańskiego Parku Krajobrazowego, nad rzeką Liwiec rezydencją zainteresowała się firma deweloperska, która w latach 2004-2008 podjęła się jej kompleksowej odbudowy i rewitalizacji. Obecnie w pałacu Łochów mieści się hotel, którego wystrój nawiązuje do podlaskiej sztuki ludowej, oraz centrum konferencyjno-wypoczynkowe.