Pałac Buchholtzów w Supraślu

Pałac Buchholtzów w Supraślu, mieście leżącym kilkanaście kilometrów od Białegostoku, to piękny, wzniesiony w stylu eklektycznym dworek, łączący w sobie cechy włoskiego i francuskiego renesansu z licznymi elementami klasycyzmu i secesji. Obiekt jest pamiątką po aktywności fabrykantów włókienniczych, Zachertów i Buchholtzów, dzięki którym Supraśl z małej osady przeobraził się w prężnie funkcjonujący ośrodek przemysłowy.

Pałac, pierwotnie stosunkowo skromny, początkowo należał do Wilhelma Zacherta. Swoją obecną, zachowaną do dziś formę zyskał na początku XX wieku, gdy był już własnością Adolfa Buchholtza juniora. Adolf rozbudował willę w związku ze swoim ślubem z Adelą, córką łódzkiego potentata Scheiblera. Przebudowa była niejako warunkiem ożenku, postawionym przez rodziców Adeli, którzy chcieli, by Adolf przygotował godne mieszkanie dla ich córki. W efekcie trwających 13 lat prac, dwukondygnacyjny dom zmienił się w reprezentacyjny pałac.

Niestety, już pod koniec 1903 lub na początku 1904 roku, a zatem krótko po ślubie i zakończeniu budowy, Adolf zginął w tragicznym wypadku. Pochowano go na cmentarzu ewangelickim w Supraślu, gdzie wkrótce wzniesiono okazałe mauzoleum z kaplicą i grobowcem, zaprojektowane przez warszawskiego architekta Hugo Kudera.

W czasie II wojny światowej pałac został ograbiony, a następnie zdewastowany przez żołnierzy Armii Czerwonej. Po wojnie obiekt przeznaczono na szkołę, co prawdopodobnie uchroniło go przed całkowitym zniszczeniem. Od 1959 roku w pałacu mieści się Liceum Plastyczne im. Artura Grottgera, w gronie absolwentów którego wymienia się między innymi znanego malarza Leona Tarasewicza.

Kompleks pałacowo-parkowy Buchholtzów w Supraślu jest obecnie jedynym zachowanym fabrykanckim zespołem rezydencjonalnym w województwie podlaskim. Zachwyca bogatym wystrojem i efektownymi, secesyjnymi zdobieniami, za sprawą których, pod względem artystycznym, uznawany jest za jeden z najbardziej wartościowych zabytków w regionie.